14 Aralık'ta, 2011'in son gösteriminde Tosca'yı izleme şerefine nail olduk. Ülkenin başkentinde oturup hayatında ilk defa operaya giden bendenizin gözleri doldu mutluluktan. Atatürk'ün en sevdiği aryayı da dinledik bu sayede. Orkestrasıyla, oyuncularının muhteşem yorumlarıyla ve özellikle son perdedeki Castel Sant'Angelo dekorunda yaşanan geceden güneş doğana kadar değişen atmosferiyle bir masalın içindeydim sanki. Roma'da yaşandığı için de etkisi bu kadar büyük oldu belki de bende. Ön sıramızda oturan dede, baba ve torun olarak 3 nesil operaya gelmiş aileyi de içimizden takdir ederek ayrıldık. Geriye ise biriktirdiğimiz bu güpgüzel anı kaldı.
Alttaki resim de geriye kalan son 15 gün için bana kıssadan hisse olsun. Fazla söze gerek yok sevimli portakal adam zaten işin özünü anlatmış. Şimdi benim kahveli portakallarım da kendilerine düşen görevi yerine getiriyorlardır inşallah.
No comments:
Post a Comment