Süper Kahramanlar

Bu akşam izlediğim bir dizide ( ne kanalı ne de diziyi deşifre etmek istemiyorum zira konumuzla uzaktan yakından ilgisi yok) babasının annesini aldatması üzerine bir konuşma yapan kızın sözleri üzerine yazıyorum bu yazıyı. Babasını hayatı boyunca kahramanı gibi gördüğünü, ama o adamın artık sadece annesine değil kendisine de ihanet eden bir adam olduğunu, artık hayatta kahramanlara inanmadığını çünkü kahramanların gerçek olamayacağına inandığını söyledi.

Şimdi beyaz atlı prensler masallarda olur bunu biliyoruz evet. Birde şu süper kahramanlar var süperman olsun, he-man olsun, örümcek adam, wolverine - hatta bayan kahraman olarak she-ra bile vardı -çizgi filmlerde ve çizgi romanlarda. Bunlar gerçek üstü güçlere sahip oldukları için süperlerdi, fantastik dünyalarında kötülere karşı savaşlarını sürdürmekteydiler.

Çok mu enteresandı bunlara inanmak? Ben açıkçası hep kahramanlara inanarak büyüdüm. Kabul ediyorum, öyle el bileklerinden ağ atan ya da kriptonla gücü azalan türden birileri değildi hayal ettiklerim. Hayatın bir yerlerinde bizim için var olan, bizim yaşamımızı düzenlemek için kenara köşeye saklanmış gizli kahramanlar. Güçlerini sevdikleri için harcayan, onları korumak için canları pahasına savaşan, gizli kişilikler. Ben buna inandığım için belki de, bende elimden geleni hep yapmaya çalıştım kendi dünyamın gizli kahramanı olarak.

Herkes öyle düşünmeyebilir belki ama kahramanlık bence nesiller boyunca el değiştiren bir özellik. Ve birilerinin heran güçlerinin tükenebileceğini hesaba katarsak, bizde işe biran önce atılmalıyız. Yanılıyor muyum?

Not: Benim favori kahramanım da kahramanlığı hiç sevmeyen ama kahraman olmaktan da kendini almayan bunu kendine bile itiraf etmekten nefret eden Shrek:)